Μαμά σε γλυκιά απόγνωση!

Κάθε μέρα βρίσκω χαρτάκια με μικρές ιστοριούλες (με διαλόγους φυσικά) που σκαρώνει  η Κάλλια.

Το σπίτι μας είναι γεμάτο σκιτσάκια! Εννοείται πως τα μαζεύω μανιωδώς και νομίζω πως το έχει καταλάβει και της αρέσει πολύ αυτό... :-)

Πριν απο λίγο καιρό, βρήκα αυτό το σκιτσάκι με το οποίο γέλασα πολύ, συγκινήθηκα, μπήκα σε σκέψεις για το πώς τελικά μας βλέπουν τα παιδιά και πώς (και πόσο) τελικά αντιλαμβάνονται όσα συμβαίνουν γύρω τους...



Στο σκιτσάκι είναι μια μαμά με δύο πιτσιρικάκια που με τα χεράκια τους απλωμένα, προφανώς της ζητάνε διάφορα. Η μαμά φαίνεται να σκέφτεται ή να λέει "βοήθεια"αλλά είναι με το χαμόγελο και καμία έκφραση δεν δείχνει κάποιον εκνευρισμό, οργή, αγανάκτηση, απόγνωση...

Τα παιδιά λοιπόν καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι μας ζητούν πολλά ή ακόμα και ότι γενικά πάνω στην μαμά είναι φορτωμένα πολλά...

Αλλά η μαμά παραμένει χαμογελαστή...

Τα παιδιά νιώθουν την αγάπη με την οποία ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις τους, στις υποχρεώσεις μας, ακόμα και αν στην πραγματικότητα θα θέλαμε να πούμε "βοήθεια"...

Και αυτό είναι που με συγκίνησε περισσότερο...

Και μου έδωσε ακόμα πιο πολλή δύναμη...